Bir sabah uyandığımız da hayatın tüm şartları değişmiş olarak bulmak mümkün. Bu kadar hızlı bir değişim olmasa bile öyle zamanlar oluyor ki her zaman kolaylıkla yerine getirilen sorumluluklar koca bir dağ gibi görünebiliyor.
İşte böyle zamanlarda zorlukların üstesinden gelirken kendimle yüzleşerek yaşadıklarımı ve yaşananları değerlendiriyorum. Bana iyi geliyor.
Hayat gözüme çetin göründüğünde mevsimlerin geçişini hatırlamak bana iyi geliyor. En zor kışların nasıl bahara dönüştüğünü biliyorsunuz. Yaşadığımız tüm güzel günler gibi tüm kötü günler de geçicidir.
Her kar dağına göre, her yük de insanın gücüne göre oluyor. Önünde nasıl bir zorluk varsa üstesinden gelecek gücün de var demektir.
Hiçbir şey boşuna yaşanmıyor ve güzel günlerin gelmesi için içinde bulunduğun durumu yaşaman, deneyim sahibi olman ve bu deneyimden dersler çıkarman gerekiyor.
Hayatta yaşadığımız zorluklarda ne öğrendiysek veya öğreniyorsak gelecekte bir gün mutlaka işimize yarıyor. Bazen bu tecrübeyi kendimiz kullanmasak da başka birisine anlatarak ona yol gösteriyoruz.
Üzüntü olmadan mutluluk da olmuyor. Hani var ya; Gece-gündüz misali, üzüntü ve mutluluk birbirleri olmadan var olamazlar. Eğer hayatında mutluluk istiyorsan, kolaylıklar olsun istiyorsan üzüntüleri kabul edip zorlukların üstesinden gelmeliyiz.
Hayatın iyisiyle kötüsüyle “yolunda olmasını istiyor isek ve bunun olmasının tek göstergesinin mutluluk olduğunu düşünmemeliyiz. Hayat iyisiyle kötüsüyle yolundadır. Yaşayıp giderken üzülmeye de ağlamaya da yer yoktur denir ama bence vardır.
Her ne zorluk yaşıyorsan bunun içinde kendimize karşı şefkatli olmalıyız. Önümüzdeki zorluğu aşmak için ihtiyacımız olan güç ve kaynağa sahibiz. Bunu da kendimize olan sevgi ve saygımızla belirleriz.
Mutsuz olduğumuzu hissettiğimiz anda hayatta zorluk yaşayan tek insanın kendimiz olduğunu düşünmemeliyiz. Dünyada yaşayan her bir canlı, sadece insan değil her bir canlı zorluklar ve kolaylıklar arasında yaşamını sürdürüyor. Biz de kendi yaşam mücadelemizde üzerimize düşeni yaşıyoruz.
Hayat beni zorladığında dünyadaki tüm dertler daha bir görünür oluyor gözüme. Kendi zorluklarıma odaklanarak, bırak dünya kendi dertlerini taşımaya devam etsin. Diyerek kendimi rahatlatmaya çalışıyorum.
Burası bizim evimiz ama her şeyin geçici olduğu gibi biz de bu evde geçiciyiz. Zorlukların içinden geçebildiğimiz sürece ilerleyebiliriz ama her şeyin olacağına vardığını kabul etmemiz gerekiyor.
Hayat bizden çok çok çok büyük! Duyguları dönüştürmek, değiştirmek onları kabul etmekle başlıyor. Belki de; hayatın önünde saygıyla eğildiğinde zorlukları kabul etmek kolaylaşacaktır.
Esen Kalın..
