Sanayinin gelişmesinde, insanlığın bu günkü refah seviyesine erişmesinde, en büyük katkı MADENLERİNDİR. Günlük yaşamımızdan madenleri çıkarırsak, Taş devri koşullarına geri döneriz. Ya bu Madenleri üretmeyeceğiz ya da bu teknolojik gelişmeden vazgeçeceğiz.
Binlerce yıldan beri insanoğlu kayaların içinde saklı duran mineralleri keşfedip kullanmaya başlamasıyla birlikte tarihin akışı değişmiş, insanlık bu günkü yaşam ve refah seviyesine erişmiştir. Günlük hayatta kullandığımız her türlü araç ve gerecin yaklaşık yüzde 80’i doğrudan veya dolaylı olarak bir veya birden fazla madenden elde edilmiştir. İçinde yaşadığımız mekanlar, onların içindeki araç ve gereçler, etrafımızda gördüğümüz alet ve edevatın nelerden yapıldığını hiç düşündünüz mü. Kullandığımız veya sahip olduğumuz her şeyin yapımında mutlaka maden veya madene dayalı ürünler bulunmaktadır.
Bu günkü modern yaşamımızı demir, bakır, kurşun, çinko, alimünyum, krom, fosfat, kömür, mermer ve diğer madenleri bulundukları yerden çıkarmak için çalışan madencilere borçlu olduğumuzu unutmayalım.
Her seçim öncesi bu ülkede mutlaka bir petrol veya doğal gaz bulunur. Bor’la ilgili ilginç gelişmelerde yaşanır. Bir anda Dünyanın en büyük madenci ülkesi oluruz. Gerçekler ise hiç de böyle olmaz. Madencinin emdiği süt her koşulda burnundan getirilir. Bürokrasi ile öyle yoğun uğraşır ki madencinin üretim yapmaya zamanı kalmaz.
Ülkemiz diğer ülkelerle karşılaştırıldığında aslında bazı minerallerde zengin kaynaklara sahipken birçok mineralde ise oldukça fakiriz. Bor da dünyanın en büyük rezervine sahibiz ama bor pazarından aldığımız pay oldukça düşüktür. Nedeni ise ileri teknoloji isteyen bor ve türevi ürünleri üretemememizdir. Borun madencilik ayağında hiçbir sorun yoktur. İstediğimiz kadar madeni yeryüzüne çıkarabiliriz ama bunu ileri teknoloji ile buluşturup son nihai ürün haline getirememekteyiz. Bu konuda en önemli sorun ileri teknoloji ile ülkemizin henüz tanışamamasıdır. Ülkeyi ileri teknoloji ile tanıştıracak kurumlar üniversitelerdir. Ama ülkemizdeki hiçbir üniversite günümüzde dünyada ilk 500 sıralamasında yer almamaktadır. İleri teknoloji konusunda üniversitelerimiz yeniden yapılandırılmalıdır.
Ülkemiz doğalgaz, petrol, taş kömürü gibi karbon kaynaklı yer altı zenginlikleri ile bakır, demir, alimünyum, gümüş, molibden, kalay, nikel, titanyum, wolfram v.b metaller yönünden de oldukça fakirdir. Bu madenlerin çoğunu yurt dışından almaktayız.
En çok ödemeyi petrol, doğal gaz, demir, bakır ve taşkömürü için yapmaktayız. Ülkenin cari açığının büyük kısmını bu enerji ham maddesi ile metaller için yapılan ödemeler oluşturmaktadır.
Birçok insanın ölümüne neden olan 1. ve 2. dünya savaşı başlamadan birkaç yıl önce dünyada METALİK MADENLER savaşı başladı. Paranla bile o dönemde başta demir, kurşun ve krom olmak üzere tüm metallere ulaşım oldukça zorlaştı. Tüm ülkeler metal madenleri satın alıyor ama satmıyorlardı. Bu olgu her iki dünya savaşı öncesi de yaşandı.
Teknolojinin gelişmesi ile günümüzde dünyada a metallere karşı büyük talep patlaması yaşanmaktadır. Kullandığımız her teknolojik alette özelliklede cep teflonları ile elektrikli arabaların şarj edilebilen pillerinde ametal kullanımı en son noktaya ulaştı. Bunun üzerine dünyada ametal savaşı başladı ve bu savaş günümüzde tüm hızıyla devam etmektedir. Özellikle Çin dünyadaki tüm ametallere taliptir. Çin dünyanın her köşesinden ametal alıyor ama hiç satmıyor. Dünyadaki diğer gelişmiş ülkelerde ametal alıyor ama satmıyorlar. Bu durum birçok ekonomist tarafından dünyanın 3. dünya savaşına hazırlandığı şeklinde yorumlanıyor.
Ama biz ülke olarak ametaller konusunda oldukça geriyiz. A metallerin önemini hala kavrayamadık. Ülkemizdeki ametal potansiyeli tam olarak açığa çıkarılamadığı gibi bu madenlerin nasıl işletileceği ve hangi teknolojiler sonucu sanayinin hizmetine sokulacağı konusunda da başta üniversitelerimiz olmak üzere bilgi yoksunuyuz.
Bir an önce dünyanın bundan sonrada çok fazla şekilde talep edeceği AMETALLER konusunda yeni bir enstitü kurmamız ve en az bir üniversitemiz yer bilimleri bölümünün sadece a metaller konusunda çalışmasını sağlamalıyız.
Tüm ülkelerin olduğu gibi ülkemizin hayali elektrikli araba üretmek. Bu konuda önemli mesafelerde alındı. Bu aracın en temel malzemesi en kısa sürede şarj olabilen ve oldukça uzun mesafeye kadar dayanabilen pildir. Pil içinde LİTYUM gerekiyor. Ama biz ülke olarak lityum konusunda da diğer ametaller de olduğu gibi bilgi yoksunuyuz.
Bu ülkenin sanayileşmesi için tüm yeraltı zenginliklerimizi kendi imkanlarımızla yeryüzüne çıkarmak ve ondan en gelişmiş makine ve parçalarını üretmek zorundayız. Bunu başarabildiğimiz taktir de dünyanın en güzel kara parçası olan ANADOLU’da sonsuza kadar var olabiliriz.
SAMET GÜNDÜZ
MADEN MÜHENDİSİ
